Gabber Movie




Met m’n hele zaakje onder water

Eens moest het gebeuren dat was zeker. De vraag was echter wanneer?
Inmiddels weet ik het: 2 oktober 2019 omstreeks een uur of 7 ’s avonds.

Aan boord heb ik een zogenaamd onderwatertoilet. De uitvoering is kleiner dan een huistoilet maar doet hetzelfde: wegspoelen van substanties die je liever niet in huis of aan boord wil hebben. De werking is wel anders. Aan mijn toilet zitten 2 slangen die beide direct verbonden zijn met het buitenwater. Eén slang is de inlaat en de andere de uitlaat. Om veiligheidsredenen maar ook om praktische redenen zitten er aan het eind van iedere slang een afsluitbare kraan gemonteerd. De werking van het toilet is als volgt. Nadat je je behoefte hebt gedaan open je beide kranen en je bedient een schakelaar waardoor de wc gaat spoelen. Tot nu toe klinkt het eenvoudig maar de inlaat- en uitlaatslang zitten vrij dicht bij elkaar gemonteerd waardoor een deel van wat je aan het wegspoelen bent ook weer wordt opgezogen. In geval van een drol heeft dat een vervelend effect. Voor het spoelen drijft de ’bruine jongen’ in de pot, die tijdens het spoelen verdwijnt maar voor een deel, in fijngemalen toestand, weer terug komt. Om deze, vicieuze cirkel te doorbreken sluit ik de inlaatkraan, spoel de pot leeg en wacht dan even. De fijngemalen drol heeft nu de tijd om weg te drijven. Daarna gaat de inlaatkraan weer open en wordt het toilet met schoon water gespoeld. En dan, en nu komt het, moeten de afsluiters weer DICHT. Doe je dat niet dan loopt de boot vol en zal uiteindelijk zinken. Lang is dat goed gegaan, tot het 2 oktober 2019 omstreeks een uur of 7 ’s avonds was. Na 3 dagen non-stop zeilen was ik moe. Voordat ik ging slapen ben ik eerst nog even naar de wc geweest en vergat de afsluiters dicht te doen. Terwijl ik droomde over witte stranden en grote kokosnoten stroomde eerst de wc-pot vol en begon daarna over te lopen. Dat is slecht nieuws maar het goede nieuws was dat het vollopen van de boot vrij langzaam verloopt. Mijn inschatting is dat het ongeveer 2 dagen duurt voordat de boot daadwerkelijk niet meer te redden is en zich vereenzelvigd heeft met de vissen. Die avond ging ik dus vroeg slapen en werd de volgende dag rond een uur of 6 wakker. Mijn blaas had zijn maximale rekgrens wel ongeveer bereikt dus het eerste wat ik deed was naar de wc gaan. Ik koos er voor om de zittende variant te gebruiken, toen ik op de bril plaats nam verdween mijn hele zaakje onder water. ’Er klopt iets niet’ bedacht ik me in een flits. En dat was ook zo, de pot was tot de nok toe gevuld en bij elke schommeling van de boot gutste er een beetje water over de rand. Ondanks een extreem lange nacht is het goed afgelopen. De bilgepomp heeft het leegpompen voor zijn rekening genomen en binnen het uur was de boot weer droog. Probleem opgelost maar de volgende keer toch een beetje beter opletten!

Ruud.



Naar boven